Rum El Dorado 5 YO 0,7l, ZRUUM1002 (Demerara)

Dojrzały rum z Gujany tworzony z melasy. Inaczej w sytuacji rumów powstających w systemie solera oznaczenie wieku - 5 lat - odnosi się w tu nie do najstarszego, ale najmłodszego destylatu w mieszance. Swój oryginalny charakter zawdzięcza historycznym urządzeniom destylującym, które pamiętają początek ery przemysłowej: zabytkowym aparatom Savalle'a i Coffey'a. Starzony w dębowych beczkach po amerykańskiej whiskey. Barwa bursztynowa. W nosie karmel, toffi i melasa, lecz też suszone owoce cytrusowe. Smak żywy i wielowymiarowy; wynajdziemy tu m.in. Rodzynki i czarną porzeczkę, prażone wiórki kokosowe, karmel i wanilię. Niezrównanie prawidłowo zbudowany i kompleksowy jak na swój wiek, tak samo wielką przyjemność sprawia smakowany na lodzie i bez dodatków i w drinkach.

El Dorado 5 YO wyszczególniono m.in. Nagrodą najkorzystniejszego złotego rumu w kategorii poniżej 6 lat na Golden Rum Barrel Awards (2010), a w dodatku tytułem najkorzystniejszego złotego rumu magazynu "Imbibe" (2011) i najlepszego w swojej klasie trunku na International Wine & Spirits Competition w Londynie (2011).

kolekcja rumów El Dorado pochodzi z należącej do marki Demerara gorzelni Diamond - najstarszej ze wciąż czynnych gorzelni w kraju, której początki datuje się na rok 1670. Jednocześnie uprawa cukru, jak i produkcja rumu sięgają w Gujanie XVII w., a wiążą się z aktywnością, z jednej strony, holenderskich kolonizatorów, z drugiej zaś - kupców i przedsiębiorców brytyjskich. Brytyjscy plantatorzy zaczęli otwierać pierwsze destylarnie jeszcze w latach 50. Dwadzieścia lat później każda, nawet niepokaźna plantacja miała swój alembik, na początku XVIII w. Zaś takich plantacji - mniejszych i większych - z przylegającymi do nich gorzelniami było ok. 300. W kolejnych stuleciach następowała powolna, lecz systematyczna koncentracja kapitału; plantacje i gorzelnie skupiali w swoich rękach coraz mocnojsi producenci (pod koniec XIX w. Było ich łącznie ok. 180), ale techniki wypracowane w poprzedniej epoce przetrwały.

przez cały ten czas gorzelnictwo w Gujanie wiązało się ściśle z Królewską Marynarką Wojenną - najpotężniejszą flotą wojenną świata. Pierwsze przepisy dotyczące codziennego przydziału rumu dla marynarzy, a co za tym idzie pierwsze nań zamówienia, pojawiły się w 1677 roku. Niespełna pół wieku później gorzelnia działająca przy plantacji Port Mourant stała się oficjalnym dostawcą Admiralicji. Rum musiał być ciężki, słodki, gęsty i skoncentrowany - taki najlepiej nadawał się do grogu, z ochotą pitego na pełnym morzu. Niezbędne też musiał być dostatecznie mocny, żeby sprostać próbie ognia. W próbie tej zawartość każdej beczki weryfikowano polewając trunkiem proch i podpalając go - dopiero gdy zapłonął, beczka mogła trafić pod pokład. Eksperyment taki dowodził,trunku niczym nie rozcieńczono ani nie sfałszowano, a na dodatek, w razie jakiegoś nieszczęścia, nie stanowił on zagrożenia dla zmagazynowanego prochu. Ten bowiem, nawet i zamokły, nadal pozwalał oddać produktywną salwę z okrętowych dział.

Demerara pozostaje wierna temu królewsko-marynarskiemu stylowi oraz gorzelniczym tradycjom Gujany. W 2007 roku przy gorzelni Diamond otwarto muzeum i Centrum Dziedzictwa Rumu, które upamiętniać ma jego 350-letnie dzieje na terenie tej byłej kolonii brytyjskiej. Z prawdziwymi pomnikami przeszłości spotkamy się tam jednak na każdym kroku - dość powiedzieć, iż w gorzelni znajduje się - i wciąż pozostaje w użyciu! - aparat Coffey'a do destylacji ciągłej, skonstruowany w roku 1880. Na wyposażeniu są dodatkowo dwa alembiki częściowo stworzone z drewna, oba liczące sobie ponad 250 lat oraz francuska kolumna destylacyjna Savalle'a, ponadto pochodząca z XVIII w. I odziedziczona po gorzelni Uitvlught. Ze sprzętem tym czas obszedł się na tyle łaskawie, że stanowi on o niemało więcej niżeli tylko turystyczną atrakcję.

Gorzelnia Diamond produkuje rocznie do 26 mln litrów alkoholu, co czyni ją jednym z największych producentów w rejonie Karaibów. Do wyrobu rumów El Dorado - jej flagowej firmy - użytkowana jest trzcina cukrowa z lokalnych upraw. Gorzelnia ma własne kultury drożdży i stosuje własny, trójstopniowy cykl fermentacji melasy. Cykl ten zachodzi w trzynastu fermentatorach o objętości 22 tys. Galonów (ok. 83 tys. Litrów) każdy i trwa od 24 do 26 godzin. Fermentacja przebiega w kontrolowanej temperaturze 28-32°C, gotowy nastaw mieści pomiędzy 6,5 a 7% alkoholu. Do destylacji wykorzystuje się dziewięć przeróżnych urządzeń, w tym trzy dwukolumnowe aparaty Coffey'a i dwa czterokolumnowe aparaty Savalle'a. Diamond słynie jednak z reguły z dwóch alembików i czwartego, historycznego aparatu Coffey'a, pozyskanych z nieczynnych już gorzelni Port Mourant, Versailles i Enmore. Są to najprawdziwsze zabytki, a zarazem najstarsze wciąż czynne urządzenia tego rodzaju na świecie.

Właśnie w tych urządzeniach destylowane są rumy El Dorado. Podwójny alembik z Port Mourant o łącznej pojemności 5 tys. Galonów (ok. 19 tys. Litrów) daje destylat o oleistej konsystencji, gęsty i niesamowicie bogaty w smaku. Drugie urządzenie, mniejsze, o obszerności 2 tys. Galonów (ok. 7,5 tys. Litrów), daje destylat łagodniejszy i bardziej wysmakowany, o umiarkowanej konsystencji i charakterystycznym, korzenno-kwiatowym aromacie. Trzecie, podwójny aparat Coffey'a, ma największą moc przerobową i stanowi o smaku najmłodszych rumów w linii: El Dorado 5 YO i El Dorado 8 YO. Destylaty dojrzewają w beczkach po amerykańskiej whiskey - w magazynach gorzelni znajduje się ich przeszło 40 tys. Ze względu na tropikalny klimat (rum leżakuje w temperaturze rzędu 30-34°C) cykl utleniania się alkoholu jest raczej gwałtowny. To z kolei w niedługim czasie pozwala uzyskać delikatny i pełen niuansów bukiet aromatyczny, spektakularnie ewoluujący w toku maturacji.

Po tym czasie, pod okiem mistrza gorzelniczego Demerara, destylaty są mieszane, rozcieńczane wodą i butelkowane. Od najmłodszego, co najmniej pięcioletniego, aż do liczącego sobie co najmniej ćwierć wieku, rumy El Dorado cieszą się nadzwyczajną opinią najsurowszych krytyków i najistotniej wymagających koneserów.