Miniaturka szabla generała lee stal toledańska (28) Płatnerze hiszpańscy (PŁATNERZE HISZPAŃSCY)

MINIATURKA SZABLA GENERAŁA LEE STAL TOLEDAŃSKA - wytwornY I ergonomicznY NOŻYK DO LISTÓW

WYOBRAŹ SOBIE JAK TA piękna REPLIKA UDEKORUJE TWOJE WNĘTRZE.

WYOBRAŹ SOBIE PEŁNE PODZIWU I ZAZDROŚCI MINY TWOICH ZNAJOMYCH.

WYOBRAŹ SOBIE JAKĄ RADOŚĆ MOŻESZ SPRAWIĆ TAKIM PREZENTEM OBDAROWANEJ OSOBIE.



Prezentowany model jest wierną repliką bazującą na wzorach historycznych. Replika nie jest naostrzona ani przystosowany do ostrzenia. Ostrze wytworzone jest ze stali toledańskiej.

wartość nie posiada skrzynki drewnianej. Żeby ją zamówić wystarczy wysłać do nas maila w tej sprawie po dokonaniu zakupu

Producent: HISZPAŃSKI ZAKŁAD PŁATNERSKI



Materiał:

wysokowęglowa stal toledańska (od czasów wieków średnich stal toledańska była uważana za najkorzystniejszy w Europie materiał do wyrobu idealnej broni białej)

DŁUGOŚĆ: 24-26CM

WAGA: 0,2 kg
(28)

"Robert Edward Lee (ur. 19 stycznia 1807 w Stratford Hall Plantation, Wirginia; zm. 12 października 1870 w Lexington Wirginia) – amerykański generał, dowódca wojsk Konfederacji w czasie wojny secesyjnej (1861-1865).

Był synem generała majora Henry'ego "Light Horse Harry" Lee, weterana wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Naukę pobierał w akademii wojskowej. Ukończył ją z drugim najkorzystniejszym efektem na roku. Następnie otrzymał stopień młodszego porucznika w wojskach inżynieryjnych. Będąc w stopniu podporucznika, otrzymał nadzór nad budową Fortu Pułaski w Savannah, funkcję tę sprawował przez 17 miesięcy. Pełny stopień porucznika otrzymał w 1836. Na kapitana awansował w 1838. Odznaczył się w wojnie amerykańsko-meksykańskiej. Został ranny przy szturmie twierdzy w Chapultepec w 1847. Za swoją służbę otrzymał kolejny awans na superintendenta akademii wojskowej a następnie na pułkownika kawalerii. Zarządzał wydziałem ds. Teksasu w 1860. Na początku kolejnego roku został wezwany do Waszyngtonu w obliczu zbliżającej się wojny. Prezydent Abraham Lincoln zaproponował mu dowództwo sił Unii, ale Lee odmówił. 20 kwietnia, a więc 3 dni po wystąpieniu jego rodzinnego stanu (Wirginii) z Unii, wystąpił ponadto z armii Stanów Zjednoczonych (Unii). Był przeciwnikiem niewolnictwa ^[1], jednak uważał, iż prawo poszczególnych stanów do samostanowienia w tej kwestii jest ważniejsze.

23 kwietnia został głównodowodzącym armii i floty Wirginii i objął pod swą komendę Armię Północnej Wirginii. Poprzez rok był doradcą wojskowym prezydenta CSA Jeffersona Davisa. W lutym 1865 został wodzem naczelnym wszystkich sił wojskowych Konfederacji. Dwa miesiące później był zmuszony poddać się gen. Ulyssesowi S. Grantowi w miejscowości Appomattox Court House, co stanowiło zakończenie długookresowych zmagań północy i południa. Najważniejsze bitwy, w których dowodził to bitwa siedmiodniowa, bitwa pod Antietam, druga bitwa pod Manassas, Fredericksburg, Chancellorsville, bitwa pod Gettysburgiem, Wilderness, Spotsylvania, Cold Harbour i Petersburg (oblężenie). Pod koniec wojny z powodzeniem (podobnie jak gen. J.E.Johnston) wprowadził taktykę umocnień polowych i walki w okopach dzięki temu przez mnóstwo miesięcy blokował armię Granta oblegającą Petersburg. Będąc jednym z najwyższych dowódców Konfederacji, nie odsuwał od walki swych synów: W.H.F. Lee, Robina R. Lee - przede wszystkim dowódców kawalerii.

Geniusz wojskowy Lee uległ jedynie przewadze zasobów ludzkich i przemysłowych, które posiadała Unia. Prowadzone przez niego kampanie są przedmiotem badań we wszelkich akademiach wojskowych jako modelowa strategia i taktyka. Miał zdolność przewidywania ruchów swoich przeciwników i użytkowania ich słabości. Wykorzystywał umiejętnie linie zaopatrzeniowe w środku własnego terytorium, równocześnie zasłaniając je frontem zwróconym na wrogie stanowiska. Dzięki czemu jego posiłki, transport mogły docierać do punktu przeznaczenia najkrótszymi drogami. Mistrzowsko posługiwał się umocnieniami polowymi, ale też i prowadził działania manewrowe. Jego taktyka polegała na związaniu sił przeciwnika niepokaźnymi oddziałami ukrytymi za umocnieniami, gdy główne siły próbowały oskrzydlić przeciwnika albo atakować jego mniejsze oddziały. Tym sposobem walki wyprzedzał swoje czasy o mnóstwo lat. A strategia ta została dopiero w pełni zaimplementowana w XX wieku. Mnóstwo zawdzięczał także swym utalentowanym podkomendnym: Thomasowi J. Jacksonowi, Jamesowi L. Longstreet czy A.P. Hillowi.

Lee ubiegał się o objęcie go powojenną amnestią, jednak był zbyt prominentną osobą we władzach Konfederacji, aby tak się stało. Zaakceptował posadę rektora college'u w Waszyngtonie ("Washington and Lee University") w 1865. W ciągu kilku lat ośrodek ten stał się wspaniale funkcjonująca instytucją. Zmarł 12 października 1870. Lee był wzorem dla wielu południowców, lecz także bohaterem dla wszelkich Amerykanów. Jego zwłoki spoczywają w kaplicy, jego imienia, na terenie college'u Washington and Lee University w Lexington. W 1975 pośmiertnie Kongres przywrócił mu obywatelstwo.

Jego żoną była Mary Anna Custis Lee (1808-1873), prawnuczka Marthy Washington, żony George'a Washingtona, pierwszego Prezydenta USA. Stąd najstarszy syn generała Lee nazywał się George Washington Custis Lee (1832–1913), dodatkowo był generałem w armii konfederatów"1.

1-Robert E. Lee [online]. Wikipedia: wolna encyklopedia, 2009-10-1 21:27Z [dostęp: 2009-10-12 14:15Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Robert_E._Lee&oldid=18670147